Kim bilir belki yüreklerimiz durulur Sadece sonsuzda, o bomboş ıssızda Konaklamadan hiçbir yerde Kan bocalar güneş beyinlerimize Toprak dışına salar özünü Birbirimize inancımız Umutlara bağlı suretlerimiz Tanrısal bir armağan Yarattığın benliğimin ilk döngüsü Tıpkı bana benzer Yıldızların sinesine dokunuşlarımda Doğanın soylu dinginliği Zevk içindeki güzel bedenin Dokunur birbirine, değmeden Çiyin saflığından geçer gibi ellerimiz Birbirimize çektiğimiz hançerler İki özgür ruhun kucaklaşmasıdır ZEYNEP KAPLAN Kaleme Aldığım: 2005 Düzenlediğim: 2016 |
Comments
Post a Comment